KAWAN.

"Bercinta biar satu, berkawan biar seribu." Aku sokong tentang ungkapan ni. Tapi, berhati-hati. Kalau berkawan beribu ada jugak yang tolak kau dari belakang. Tak semua begitu kan? hakikatnya, ada kawan xboleh tengok kita senang. Kalau boleh dia nak kau jadi yg paling durjana di muka bumi. Sampai kau betul-betul tak boleh bernafas. Itulah dinamakan kawan-makan-kawan.

Al-kisah seorang kawan. Mana perginya sifat kawan kau. Sanggup kau biarkan si penyagak-penyagak nak bunuh kawan depan dua biji mata kau. Kau buat tak endah. Duduk tercanguk-canguk tengok apa yg terjadi. Mesti kawan kau kat sana berharap sangat-sangat kau akan tolong dia. Kerna, dia sudah anggap kau sebagai kawan yg dapat hadir dalam susah senang. Kalau kau benar-benar yang bernama kawan, tentu kau tak sanggup tengok kawan kau mati sorang-sorang kan? Tergamaknya kau.

Kawan? Kau senyum cakap elok-elok, kau layan macam malaikat depan. Pastu, kau buruk-buruk, caci maki dia belakang-belakang. Mulianya sikap kau. Kalau aku ada kawan camni, tolong berambus dari hidup aku. Buat apa kita berkawan kalau kau nak memburukkan kawan sendiri. Ingat kau baik sangat? Berkawan sememangnya kita berkongsi apa jua masalah. Yang kau nak bongkar kekurangan dia apasal ? Dia pun tahu apa kekurangan kau. Tapi, dia takla se'Joyah kau. Dia tahu hargai diri kau. Sudah-sudah la mulut longkang kau tu.

Ni satu. Kata kawan. Tapi pedengki. Tak boleh tengok kawan bagus sikit. Mula lah nak bukak panggung. Kau buat cerita macam-macam. Yang best nya, kau lebih syaitan lagi dari kawan kau tu. Pandai back-up diri konon. Bijak kau berdrama swasta. Kalau diberi award, mmg kau dapat punya. Pedengki dan penghasut. Kaki moha.

Next! Kawan masa senang. Masa susah dia cabut lari. Kau ingat kawan kau bdn kebajikan sesuka hati kau nak datang & cabut lari? Ada masalah baru kau nak melutut minta belas kasihan. Tak malu ka tunjuk muka nonsense kau tu? Rasa nak hayun kepala kau sampai isi kepala kau terburai.

Sudah. Malas sudah aku membebel tak tentu hala. Titik.